حقوق اختراعات

اختراع در لغت به معنی نوآوری می‌باشد. در علم حقوق، اختراع محصول یا فرآیندی است که در نتیجه سعی و تلاش از تراوش های فکری «مخترع» حاصل می‌شود قانونگذاران کشورهای مختلف برای حمایت از مخترعان و مبتکرین و تشویق آنها برای ایجاد محصولات و فرآیندهای جدید مبادرت به حمایت از اشخاص مذکور می‌نمایند؛ این حمایت تحت عنوان حق اختراع صورت می‌گیرد.
حق اختراع حقی است که مخترع و سازنده اثر اختراعی در اثر ثبت اختراع و به صورت انحصاری و موقت و مشروط به رعایت تکالیف مقرر در قوانین مربوط در جهت استعمال، انتقال، فروش، عرضه، واردات و اعطای مجوز بهره‌برداری به دست می‌آورد.
در قانون ثبت علایم و اختراعات ایران مصوب 1310 تعریفی از حق اختراع به عمل نیامده‌ است. در پیش نویس لایحه ثبت اختراع ایران نیز تعریفی از حق اختراع وجود ندارد؛ لیکن اختراع را تعریف نموده‌ است. طبق جزء الف بند 2 ماده یک این لایحه «اختراع به معنای فکر یک مخترع است که در زمینه فناوری راه حل عملی برای یک مسئله خاص ارائه می‌کند.» برای اینکه قانون از حق اختراع حمایت های لازم را به عمل آورد، مخترع باید اختراع خود را به ثبت برساند.
در این کتاب نگارنده در پی بازشناساندن حق اختراع و تفسیر و تبیین قوانین و مقررات در این حوزه است. حق اختراع از حقوق نوپا در سده های اخیر است و در کشورهای دارای نظام حقوق رومی-ژرمنی و کامن لا بسیار به آن توجه می شود و البته در ایران نیز قوانین و مقرراتی تنظیم و تصویب و به موقع اجرا گذاشته شده است، که البته باید متذکر شد با توجه به خیل دعاوی مطروحه در دادگستری در این باره نیاز به اصلاح قوانین موجود و وضع قوانین جدید می باشد.
در این کتاب، با حق اختراع، فرآیند ثبت اختراع و حقوق مخترع و موارد مرتبط با این حوزه از علم حقوق آشنا می شوید.